Yazın ağır akşamlarından biriydi, şehir uykudaydı ama evdeki hava nefes kesiciydi. Eski bir tanıdığın evinde geçen tesadüfi bir buluşma, saatler geçtikçe içten içe büyüyen bir çekime dönüşmüştü. Önce kısa bakışlar, ardından yavaşça yaklaşıp omzuna düşen bir dokunuş… Sessizlik içinde ilerleyen yakınlık, sonunda göz göze gelinen o anda kırıldı. Tenleri birbirine değdiğinde sadece arzu değil, uzun zamandır bastırılmış bir merak da gün yüzüne çıktı. Yavaş hareketlerle birbirlerini çözmeye başladılar; her kıyafet dikkatle açıldı, her dokunuş sanki önceden ezberlenmişti. Birbirlerinin nefesini duydukça daha derine inmeye cesaret ettiler. O anın sıcaklığında bedenler konuştu, kelimeler susmayı seçti. Her şey karşılıklı, yavaş ve anlaşılırdı; sadece arzularını değil, dikkatlerini de birbirine verdiler.