Hediye kutusu, arasındaki ince bağ ile bir sır taşıyor gibiydi. Kutunun kapağını açarken, içindeki ne olursa olsun, bir beklentiyle doluydu. Ellerinin titrek hareketleri, bir yandan kutuyu açma arzusuyla, diğer yandan neşeyle karışıyordu. İçinden çıkan şey, aslında çok basitti, ama o an her şeyin anlamı değişti. Bedenleri arasında kurulan sessiz bir iletişim vardı, kutunun her açılışı, her yeni adım, bir arayışı, bir keşfi işaret ediyordu. O an, kutunun içindekilerden çok, aralarındaki yakınlaşma, teslimiyet ve birlikte olmanın doğurduğu huzurdu. Kutuyu açarken, her bir dokunuşun, birbirlerine bir adım daha yaklaşmalarına neden olacağına dair bir güven vardı. Hediye sadece bir nesne değil, birbirlerine verilen bir armağandı, ama asıl hediye, onların bu anı birlikte paylaşma biçimleriydi.