Odanın köşesinde ışık, yumuşak bir şekilde yayılıyordu; zamanın akışı yavaşlamış gibiydi. Göz göze geldiklerinde, aralarındaki sessiz anlayış daha güçlüydü. Birbirlerine yabancı değillerdi, ama bir tür keşif, daha önce hiç yaşanmamış bir yakınlık vardı. Kadın, onun etrafındaki havadan farklı bir şey arıyordu; gözlerinde bir merak, bir çekim vardı. Adamın yaklaşan adımları, hafifçe titreyen bir nefesle karşılık buluyordu. Her hareket, bedenlerin birbirine alıştığı, ama duyguların daha önce hiç bu kadar yakın olmadığı bir andı. Duygular, karışık ama netti; kalp atışları, yavaş ama derindi. Bu yakınlık sadece fiziksel değildi, bir tür güvenle inşa edilmişti. Her dokunuş, daha fazla açılmayı ve derinleşmeyi vaat ediyordu.