Gece sessizdi ama odada yankılanan bir şey vardı: yılların verdiği tanıdıklığın içinden doğan yepyeni bir arzunun fısıltısı. Birlikte geçirdikleri zaman, her temasın anlamını değiştirmişti; artık sadece bedeni değil, geçmişin yükünü ve güvenini de taşıyordu parmak uçları. O, sevdiği kadına yaklaştığında telaş yoktu, aceleye gerek duymayan bir aşinalık vardı. Parmakları, onun omuzlarına dokunduğunda bir tanışmanın değil, hatırlamanın sıcaklığı geçti aralarında. Göz göze geldiklerinde, söylenmemiş cümleler yerini anlaşılır nefeslere bıraktı. Yavaşça yatağa uzandılar; bedenleri yılların ritmini biliyor, her kıvrım, her boşluk bir anlam taşıyordu. Bu gece, arzunun değil, sevginin ten bulmuş hâliydi; çünkü tutkuları artık bir dürtü değil, paylaşılmış bir huzur olmuştu.