Yazlık evin terasında gece rüzgârı tenlerine hafifçe dokunurken, konuşmalar giderek yavaşlamış, aralarındaki sessizlik daha çok şey anlatmaya başlamıştı. Uzun süredir bastırılan bakışlar, bu defa saklanmamıştı. Kadın, ince askılı elbisesinin kayıp omzunu düzeltirken, adamın gözleri onun hareketlerine takılı kalmıştı. Sessiz bir anın ardından kadının fısıltıya yakın sesi odaya yayıldı; birlikte biraz daha zaman geçirmeyi teklif ettiğinde aralarında artık adı konmamış bir şey uyanmıştı. İçeri girdiklerinde hareketleri önce temkinli, sonra giderek daha doğal olmuştu. Elini onun ensesine koyarken, aralarındaki mesafeyi kaldıran o ilk dokunuşla birlikte nefesler hızlanmış, zaman yavaşlamıştı. Her temas dikkatliydi, özenliydi; tutkuları, yalnızca bedensel değil, yılların getirdiği tanışıklığın içinde kök salmış bir yakınlıktı. O gece, birbirlerini kelimelere ihtiyaç duymadan anlayan iki insan, bedenlerini aynı cümlede buluşturdu.