Zayıf Kızı Yatağa Yatırıp Büyük Yarrağı Ağzına Verdi

Odayı loş bir ışık dolduruyordu; zaman yavaşlamış, sadece aralarındaki ritim kalmıştı. Onun bedenindeki incelik, karşısındakinde bir koruma içgüdüsünü uyandırıyordu. Yatağın kenarına kadar sessizce eşlik etti ona, göz göze geldiklerinde tek bir kelimeye ihtiyaç yoktu. Onun kırılganlığı bir zayıflık değil, güvenin bir yansımasıydı. Yavaşça uzandı, omuzlarının altına ellerini koyarak nazikçe yatmasına yardımcı oldu. Teninin sıcaklığı, ona temas eden ellerde karşılığını buldu. Her hareket, özenli ve dikkatliydi; sanki onun narinliğine saygı duyan bir ritüelin parçasıydı. Bu an, bedenin ötesinde bir bağ kurdukları, içten gelen bir uyumla birbirlerini dinledikleri bir teslimiyetti.